Czy reporter czasem zachowuje się jak medialny "pirat drogowy"?
Możesz tak pomyśleć kiedy prowokuje zadając pytania, które dotyczą poufnych lub tajnych informacji, spraw dla Ciebie drażliwych oraz czystych spekulacji.
Najbardziej skuteczną metodą jest wyznaczenie sobie w takiej sytuacji granicy, której nie możesz przekroczyć.
Na początek musisz poznać techniki zadawania pytań w zależności od medium – inaczej prowadzi wywiad dziennikarz prasowy, inaczej telewizyjny.
Reporter prasowy oczekuje, że poświęcisz mu więcej czasu. Może poprosić o pół godziny lub więcej – jeśli pisze obszerny artykuł.
Jeżeli przygotowuje materiał krytyczny, nie musi zaczynać rozmowy od najtrudniejszego pytania. Zaczyna zwykle od pytań ogólnych i delikatnych – zależy mu na stworzeniu miłej atmosfery i zyskaniu zaufania rozmówcy.
Może się zdarzyć, że przez 29 minut z zaplanowanego na pół godziny wywiadu będzie zadawać bardzo niewinne i puste pytania. Nic z tego, co powiesz w tym czasie, nie ukaże się w gazecie. Najważniejsze pytanie padnie w ostatniej minucie – kiedy pomyślisz, że wywiad już się zakończył.
Reporterzy telewizyjni i radiowi pracują inaczej, głównie dlatego że mają mniej czasu na rozmowę – nie więcej niż 7 minut. Z zasady zaczynają od najtrudniejszego pytania lub zadają je jako drugie z rzędu.
Bez względu na metodę prowadzenia wywiadu – na "miękko" lub na "twardo" – jeśli nie możesz odpowiedzieć na pytanie, powiedz to zaraz po usłyszeniu pytania. Nie klucz, nie graj na czas, nie kombinuj.
Reporter na pewno się nie wycofa i będzie drążył temat. To jest właśnie ten moment, w którym musisz mieć odwagę powiedzieć sobie, że dalej się nie posuniesz.
Jest to pewnego rodzaju wojna nerwów. Dziennikarz może – otwarcie lub podstępnie – prowokować Cię do powiedzenia czegoś, czego możesz żałować. To jest jego wywiad, ale odpowiedzi zależą wyłącznie od Ciebie.
Jeżeli reporter posuwa się za daleko, postaw znak "Zakaz wjazdu" i nie usuwaj go przed końcem wywiadu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Ten wpis czeka na Twój komentarz.