piątek, 27 lutego 2015

Szkolenia, treningi i warsztaty medialne

Pojęcia "szkolenie medialne", "warsztat medialny" i "trening medialny" nie mogą być używane zamiennie.

Szkolenie jest procesem, w którym opisuje się sytuację zastaną (nieważne jak bardzo jest ona dobra czy zła) i zmianę jaką planuje się wprowadzić w określonym czasie.

Zmianę wprowadza się poprzez przyswojenie nowej wiedzy, rozwijanie umiejętności, poprawianie pewności oraz zmianę postrzegania siebie i swojej roli w miejscu pracy.

Skoro szkolenie jest procesem, to najważniejsze jest:

1. nie to, co chcesz osiągnąć, ale JAK to zrobić,

2. nie to z kim chcesz rozmawiać, ale JAK dotrzeć do tej osoby,

3. nie to jak dobry chcesz być, ale JAK możesz poprawić swoje umiejętności komunikacyjne.

Specyfika, forma i cele

Szkolenia, warsztaty i treningi różnią się specyfiką, formą i celami.

I. Szkolenie

Celem szkolenia jest przyswojenie i doskonalenie wiedzy, umiejętności i kompetencji pracownika, aby podnieść jego kwalifikacje zawodowe.

Szkolenia medialne koncentrują się na sprawach dotyczących zdolności komunikacji. Przeprowadza się je, by pomóc pracownikom podnieść swoje kwalifikacje w takich dziedzinach jak prezentacje, wystąpienia publiczne, pisanie informacji prasowych i artykułów, prowadzenie konsultacji społecznych, udzielanie wywiadów, udział w debatach, komunikacja ryzyka i komunikacja kryzysowa.

Szkolenia są podstawą do zmiany indywidualnej oraz poprawienia efektywności w pracy. Warsztaty zdecydowanie bardziej koncentrują się na zespołowej zmianie i efektywności organizacji jako struktury i kapitału kompetencyjnego.

II. Warsztat

Warsztaty mają zwykle dwa komponenty: teoretyczny (prezentacja treści) i praktyczny (na przykład, praca nad projektem kampanii PR, pisanie informacji i komunikatów prasowych).

Ideą warsztatu jest wymiana doświadczeń, pomysłów jak lepiej pracować poprzez dyskusję, gry, wspólne rozwiązywanie problemów i symulacje pozwalające lepiej zrozumieć swoje zachowanie i wyniki w zespole.

Warsztat można zatem uznać za metodę szkolenia. Inne metody szkolenia to wykład, seminarium, instruktaż, demonstracja i symulacja.

Zmiana jaką wprowadza warsztat skupia się na czynnikach wspierających bądź blokujących gotowość i możliwość wykonania zadania. Na przykład, warsztat dotyczący organizacji konferencji prasowych będzie zawierał praktyczne informacje oraz błędy i przeszkody jakie można napotkać w trakcie przygotowania i prowadzenia konferencji.

III. Trening

Sportowa definicja treningu według encyklopedii brzmi: "Trening (ang.) zaprawa, doskonalenie wszelkich funkcji organizmu przez systematyczne, planowane ćwiczenia wymagające coraz większego wysiłku fizycznego i prowadzące do najwyższej sprawności (zwłaszcza pod względem siły, zręczności, szybkości i wytrzymałości ) tzn. wykonywanie wydajnej pracy przy najmniejszym zużyciu energii."

Trening zwykle łączy się ze specjalizacją i jego celem jest uzyskanie jak najlepszych wyników. Trening nie jest uczeniem się czegoś, ale doskonaleniem posiadanych umiejętności i wrodzonych talentów. W treningu medialnym może wziąć udział osoba, która wcześniej uczestniczyła w szkoleniu i czuje potrzebę poprawy konkretnej sprawności.

Treningi sportowe – indywidualne i zespołowe – odbywają się regularnie. Ćwiczenia są wykonywane w seriach z większą lub mniejszą intensywnością. Wyniki sprawdza się na zawodach. Treningi medialne są mniej systematyczne i bardziej urozmaicone, a ich efekty widać w mediach. Wyniki sportowe są łatwo mierzalne. Rezultaty treningów medialnych są mniej obiektywne, choć widownia oceniająca "zawodników" bywa liczebnie porównywalna z popularnymi dyscyplinami sportowymi.

Konkluzja

Szkolenie to proces nauczania poprzez dostarczanie wiedzy, kształcenie umiejętności i kompetencji. Warsztat to metoda szkolenia. Trening to metoda doskonalenia konkretnej sprawności poprzez jej systematyczne powtarzanie.

poniedziałek, 23 lutego 2015

10 sposobów wkurzenia dziennikarza

Chcesz wkurzyć dziennikarza? Powiedz, że nie będziesz z nim rozmawiał, bo... nie.

Rzuć okiem na pierwsze strony prasy brukowej, żeby przekonać się do czego prowadzi nawet najbardziej delikatna krytyka pracy mediów.

Jeśli wkurzysz dziennikarza, możesz spodziewać się ostrzejszej niż zwykle krytyki w następnym artykule i bardziej agresywnych pytań w wywiadzie.

Oto 10 skutecznych sposobów wkurzenia dziennikarza:

1. Zadzwoń do reportera przed pierwszą kawą.

2. Zaproponuj listę pytań, na które chętnie odpowiesz.

3. Napisz na Twitterze: "Za chwilę będę rozmawiać z [imię i nazwisko] z [nazwa redakcji] o [temat wywiadu]."

4. Nagraj na dyktafonie cały wywiad nie pytając reportera o zgodę.

5. Krytykuj pracę innych dziennikarzy.

6. Zażądaj autoryzacji CAŁEGO tekstu.

7. Poproś o wysłanie kopii artykułu po publikacji.

8. Nie oddzwaniaj szybko na jego telefony.

9. Wyślij reporterowi e-mail z propozycją tematu i zadzwoń po chwili (5 minut?) z pytaniem czy już go przeczytał.

10. Pochwal się, że odbyłeś szkolenie medialne!

To oczywiście nie wszystkie skuteczne sposoby wkurzenia dziennikarza. Znasz inne?

Napisz o tym w komentarzu.

środa, 18 lutego 2015

Czy za dużo wystarczy?

Czytasz wolno czy po łebkach? Czytasz do końca długie e-maile? Zdarza Ci się czytać "od końca" przydługie wpisy na blogach?

Zmieniłeś kiedyś stację radiową lub telewizyjną, bo dziennikarz zadawał długie pytania lub gość mówił bez końca. Wyszedłeś z kościoła, bo ksiądz przedłużył kazanie? Zrezygnowałeś z obejrzenia video na YouTube, bo miało 13 minut?

W dobrej komunikacji liczy się jakość – nie długość czy ilość. Jakie hasło wolisz "Pij mleko – będziesz wielki" czy "Jeżeli codziennie będziesz pił mleko, osiągniesz w życiu sukces"? Albo "Mama ma rację kiedy namawia do codziennego picia mleka. Bez tego nigdy nie zostaniesz człowiekiem sukcesu."

Jeśli pominąłeś poprzednie akapity, bo były za długie, nie ma sprawy. Rozumiem.

Radiowy wywiad zajmuje 10 minut. Telewizyjne seriale mają nie więcej niż godzinę – razem z reklamami. Filmy w kinie trwają maksymalnie dwie godziny.

Ten wpis ma 167 słów i nie sądzę, żeby był ciekawszy, gdyby był dwa razy dłuższy.

Konkluzja? Czasem wystarczy 140 znaków, żeby powiedzieć tyle samo ile w długim artykule. Trafiaj w sedno. Skracaj.

czwartek, 12 lutego 2015

Dlaczego mam Ciebie słuchać?

Moja znajoma Joanna jest znakomitym i doświadczonym prelegentem. Mówi z pasją, barwnie i przekonująco. Ludzie uwielbiają jej wystąpienia.

Niedawno zwierzyła mi się, że nie zawsze czuje się pewnie przed publicznością. Bywa, że nie potrafi się skupić, myśli uciekają i kończy zaplanowane na godzinę wystąpienie już po dwóch kwadransach.

Joanna powiedziała, że irytuje ją świadomość, że ludzie na sali mogą wiedzieć tyle samo co ona lub więcej. Obawia się, że publiczność ją zlekceważy lub wyśmieje.

Skoro sama nie wierzy w siebie, jak może przekonać do siebie słuchaczy?

Przygotowania do następnej prezentacji zacznij od pytania (i zapisz odpowiedź): "Jakie mam kwalifikacje, żeby mówić na ten temat?"

Każdy może mieć początkowo wątpliwości. Ale spokojnie – pomogę.

Jak długo zajmujesz się tym tematem? Czy masz jakiś tytuł naukowy? Jakie masz certyfikaty? Jakie napisałeś artykuły i książki? Czy prowadzisz zajęcia ze studentami? Kto ostatnio powiedział o Tobie coś miłego? Jakie odnosisz sukcesy? Czy kochasz to, co robisz?

Jeśli publiczność ma widzieć w Tobie kompetentnego prelegenta, musisz sam uwierzyć w swoją wiedzę i doświadczenie.

Musi być jakiś konkretny powód dlaczego właśnie Ty masz mówić na ten temat. Znajdź go i zobaczysz jak stres i zwątpienie zmieniają się w pewność siebie i zdecydowanie.

Jeśli potrzebujesz pomocy w przygotowaniu prezentacji lub wystąpienia publicznego, prosimy o kontakt. Nasz telefon: 77 441 40 14.

PS. Zobacz też "Elementarz prezentacji".

Kontakt

Nazwa

E-mail *

Wiadomość *